Politik özne olmak, sesini duymayı, çıkarmayı ve duyurmayı gerektirdiği ölçüde, sistemik olarak şiddete maruz kalan kadınlar ve cinsel azınlıklar için birçok açmaza rağmen gerçekleşen bir süreç. Sessizliğin kırılması bir yandan politik faillik için önemli bir taktik iken bir yandan da çeşitli şiddet biçimlerini doğurarak bu failliğin kısıtlanma potansiyelini taşıyor. Makale, Türkiye ve İsrail’deki savaş karşıtı, antimilitarist kadın ve LGBTQ aktivistlerin söylem, pratik ve eylemlerinin karşılaştırmalı bir analizini yaparak, bu açmazı tartışmaya ve böylece ses ve sessizliğin şiddetten hayatta kalan kesimlerin politik faillikleri için ne anlama geldiğini sorgulamayı hedeflemektedir. Her iki kategorinin de birden fazla politik anlam, ifade ve etkisinin olduğunu ve farklı aktörlerin farklı amaçlar ile performe ettikleri eylemlerin toplumsal, politik ve hukuki dönüşümde kilit rol oynadığını savunmaktadır. Bu bakımdan, sosyal hareketlerde ses ve sessizliğin olasılık ve sınırlarının öznelerin bulundukları bağlam ve tarihsellik içerisinde değerlendirilmesi gerekir.
Devamını Okuyun