Kadına yönelik şiddet biçimlerinden biri olan cinsel taciz, tanımlama, tartışma ve karşı politika üretme aşamalarında, sadece resmi ve adli kurumların değil, feminist hareket içinde farklı yaklaşımlara sahip kadın örgütlenmelerinin, ataerki karşıtlığını kurumsal kimliklerinin bir bileşeni olarak tanımlayan muhalif yapıların da yetersiz kaldığı bir alan olmaya devam ediyor. Bu nedenle son dönemde muhalif kimlikleriyle bilinen karma yapılarda gündeme gelen cinsel taciz vakaları feminist öncüllerle oluşturulmuş, ataerkinin tuzaklarına düşmeyen alternatif bir hukuk süreci içinde ele alınamıyor.
Feminist Yaklaşımlar’ın bu sayısında, cinsel taciz konusunu konuşmak üzere Eren Keskin, Hülya Gülbahar ve Nükhet Sirman ile bir araya geldik. Düzenlediğimiz sohbette, cinsel tacizin tanımlanması, cinsel taciz hakkında verili kabul edilen tanımların gerçekte nasıl algılandığı ve işlerlik kazandığı, cinsel taciz vakalarına yaklaşım ve cinsel tacizin muhalif yapılar içinde nasıl ele alındığını tartıştık. Bu bağlamda öncelikle, cinsel taciz, cinsiyet temelli taciz ve mobbing tanımlarının birbiriyle ilişkisini, birbirinden ayrışan yanlarını, tanımlamalardaki bu çeşitliliğin kadınlar için oluşturduğu avantaj ve dezavantajlar üzerine konuşuldu. Sonrasında, cinsel taciz vakaları karşısında sıklıkla telaffuz edilen “kadın beyanı esastır” ilkesinin ne anlama geldiği, ataerki karşıtlığını benimsediğini iddia eden muhalif yapılar içinde cinsel taciz vakalarının nasıl ele alındığı, feminist hareketin cinsel tacizle mücadeledeki kazanımları ve eksiklikleri üzerinde duruldu. Son olarak, cinsel tacizin yasalarda nasıl yer bulduğu ve cinsel taciz vakalarında resmi makamlara şikâyet dışında alternatif süreçlerin neler olabileceği konusu ele alındı.